Ευσεβίου (επισκόπου Σαμοσάτων), των Αποστόλων Τερτίου (επισκόπου Ικονίου),
Μάρκου (επισκόπου Απολλωνιάδος), Ιούστου (επισκόπου Λύστρας) και
Αρτεμά (επισκόπου Ελευθερουπόλεως). Οσίου Βασιλείου (επισκόπου Πατελαρίας),
Γαλακτίωνος, Ιουλιανής και του υιού της Σατορνίνου.
Ο Άγιος Ευσέβιος έζησε και μαρτύρησε στα τέλη του 4ου αιώνα. Υπέστη διώξεις από τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο, ο οποίος ήταν οπαδός του Αρειανισμού. Οι διώξεις όμως συνεχίστηκαν επί Ιουλιανού. Ο Ευσέβιος εμψύχωνε τους Ορθοδόξους και επί αυτοκράτορος Ουάλη, που ήταν αιρετικός. Ο Ουάλης εξόρισε τον Ευσέβιο στον ποταμό Ίστρο. Μετά το θάνατο του Ουάλη ο Ευσέβιος επέστρεψε στην επισκοπή του, βρήκε όμως μαρτυρικό θάνατο από μια αιρετική γυναίκα που τον χτύπησε με πέτρα στο κεφάλι.
Οι Άγιοι Ζήνων και Ζηνάς έζησαν στις αρχές του 4ου αιώνα. Ο Ζήνων ήταν πλούσιος, αλλά, μόλις ασπάστηκε το Χριστιανισμό, μοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και απελευθέρωσε τους δούλους του.
Ένας εξ αυτών, ο Ζηνάς, αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον κύριό του. Ο Ζήνων δέχθηκε να μείνει μαζί του ως φίλος και αδελφός και όχι ως υπηρέτης. Όταν κάποτε στη Φιλαδέλφεια της Αραβίας ο έπαρχος Μάξιμος εξαπέλυσε διωγμό κατά των Χριστιανών, ο Ζήνων παρουσιάστηκε εμπρός του και προσπάθησε να του δείξει τη ματαιότητα του αγώνα του κατά της χριστιανικής αλήθειας. Ο έπαρχος τον φυλάκισε. Εκεί τον ακολούθησε και ο Ζηνάς.
Σε λίγες ημέρες αποκεφάλισε και τους δύο, δίνοντας τη δυνατότητα σε αφέντη και δούλο στην επίγεια ζωή να εισέλθουν και οι δύο ως ίσοι, στεφανωμένοι με το άγιο φωτοστέφανο των μαρτύρων στην αιώνια επουράνια ζωή.
Τα στοιχεία είναι από το βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ εκδόσεων PLS
