Μάρτυρος Γλυκερίας, Οσίων Σεργίου (του ομολογητού), Παυσικάκου (επισκόπου Συνάδων),
Ευθυμίου (κτίτορος Ιεράς Μονής Ιβήρων)*.
Η Αγία Γλυκερία γεννήθηκε στην Τραϊανούπολη το 2ο αιώνα. Ο ηγεμόνας Σαββίνος πληροφορήθηκε τη χριστιανική της δράση και την κάλεσε να παρουσιαστεί μπροστά του. Όταν την οδήγησε σε ειδωλολατρικό ναό προσπαθώντας να την πείσει να ασπαστεί τα είδωλα, εκείνη προσευχόμενη συνέτριψε το άγαλμα του Δία. Η αγία λιθοβολήθηκε, αλλά δεν την άγγιξε καμία πέτρα. Στη συνέχεια βασανίστηκε και κλείστηκε στη φυλακή, όπου κατήχησε στη χριστιανική πίστη το δεσμοφύλακά της Λαοδίκιο, ο οποίος αργότερα μαρτύρησε για τον Χριστό. Ο Σαββίνος βασάνισε ξανά τη Γλυκερία και διέταξε να τη ρίξουν στα άγρια θηρία. Ένα από τα θηρία τη δάγκωσε με αποτέλεσμα λίγες ημέρες αργότερα να παραδώσει το πνεύμα.
Ο Όσιος Ευθύμιος ήρθε λίγο μετά το 965 και κατοίκησε κοντά στον Άγιο Αθανάσιο στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος. Από το 965 είχε μεταβεί εκεί ο πατέρας του Ιωάννης. Κατόπιν στη μονή πήγαν κι άλλοι Γεωργιανοί μοναχοί. Επειδή ο χώρος όμως ήταν μικρός, ο Ευθύμιος με τον πατέρα του Ιωάννη ανέλαβαν την πρωτοβουλία να χτίσουν νέα μονή, η οποία ονομάστηκε Ιβήρων, λόγω της καταγωγής των κτιτόρων. Η φήμη του Ευθυμίου ως αγίου ανδρός έφτασε μέχρι τη Βασιλεύουσα και ο αυτοκράτορας Βασίλειος του πρόσφερε την αρχιεπισκοπή της Κύπρου. Ο Ευθύμιος όμως προτίμησε τη μοναστική ζωή.
*Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους
Η μεγαλοπρεπής Μονή των Ιβήρων είναι χτισμένη σε περιοχή που παλιότερα βρισκόταν το λιμάνι του Κλήμεντος (επίσκοπος από τα Ιεροσόλυμα). Ο Όσιος Αθανάσιος αποκαλεί το μοναστήρι «ευγενεστάτη Λαύρα του Κλήμεντος» και τους μοναχούς «αδελφούς εκ της Λαύρας του Κλήμη».
Η μονή ιδρύθηκε το 980 μ.Χ. από το στρατηγό Ιωάννη Τορνίκιο, το γιο του Ευθύμιο και τον ανιψιό του Γεώργιο. Με την πάροδο του χρόνου οι Ίβηρες παρήκμασαν και το 1355 καθιερώθηκε στη μονή από τον ηγούμενο Αρσένιο και τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κάλλιστο Β’ η ελληνική γλώσσα.
Ο ιερός ναός της μονής είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Πολλές από τις εικόνες της μονής είναι ρωσικής τέχνης και φέρουν χρυσή ή αργυρή επένδυση.
Το βαρύτιμο καντήλι που καίει συνεχώς, μέρα και νύχτα, μπροστά από την εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας, στις δεσποτικές και θεομητορικές γιορτές αλλά και όποτε πρόκειται να συμβούν σπουδαία γεγονότα, κινείται μόνο του ορμητικά είτε κατά την ώρα του Όρθρου είτε κατά τη Θεία Λειτουργία, χωρίς όμως να χύνεται το λάδι του.
Δίπλα από την κεντρική είσοδο στο εσωτερικό της μονής βρίσκεται το παρεκκλήσιο με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας,
