Ιουστίνου (φιλοσόφου και απολογητού) και μετ’ αυτού μαρτυρησάντων: Ιέρακος, Ευελπίστου,
Λιβεριανού, Παίωνος, Χαρίτωνος και Χαριτούς, Εράσμου και Πύρρου.
Ο Άγιος Ιουστίνος ο φιλόσοφος γεννήθηκε στη Φλαβία της Παλαιστίνης το 2o αιώνα. Οι γονείς του ήταν Έλληνες ειδωλολάτρες (τον πατέρα του τον έλεγαν Πρίσκο Βάκχιο) και ο γιος τους, ο οποίος ήταν νέος υψηλής ευφυΐας, φρόντισαν να αποκτήσει εξαιρετική μόρφωση. Ήταν ανήσυχο πνεύμα και αναζητούσε απαντήσεις σε μια σειρά φιλοσοφικά ζητήματα που τον απασχολούσαν. Απάντηση σε αυτά βρήκε στο Χριστιανισμό, έστειλε μάλιστα στον αυτοκράτορα Αντώνιο Πίο κείμενο με τις βασικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού. Η δράση του προκάλεσε τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι τον συνέλαβαν, τον βασάνισαν και τελικά τον αποκεφάλισαν το 165.
- Ο Άγιος Ιουστίνος όντας φιλόσοφος θέλησε να συγγράψει βιβλίο για την Αγία Τριάδα. Καθόταν σε κάποια παραλία και προσπαθούσε να καταλάβει την τριαδικότητα του Θεού ώστε να γράψει το βιβλίο του, αλλά του ήταν αδύνατο να ξεκαθαρίσει στη σκέψη του τις έννοιες αυτές. Κάποια στιγμή την προσοχή του απέσπασε ένα μικρό παιδί, το οποίο με ένα μικρό δοχείο έπαιρνε νερό από τη θάλασσα και το άδειαζε σε μια λακκούβα στην άμμο. Πέρασε ώρα που ο μικρός έκανε αυτή τη δουλειά. Ο άγιος παραξενεύτηκε και ρώτησε τον μικρό τι προσπαθεί να κάνει. «Να αδειάσω τη θάλασσα στη λακκούβα», του απάντησε το παιδί. «Μα, αυτό είναι αδύνατον να γίνει», απάντησε ο άγιος. «Πιο εύκολο είναι να γίνει αυτό παρά εκείνο που σκέφτεσαι εσύ», είπε το παιδί και εξαφανίστηκε. Ο άγιος κατάλαβε ότι επρόκειτο για άγγελο Κυρίου, ο οποίος με τον τρόπο αυτό του κατέστησε σαφές ότι δεν είναι δυνατόν το ανθρώπινο μυαλό να κατανοήσει όλη τη δύναμη και το μεγαλείο του Θεού.
v Ανάμνηση του θαύματος του Κυρίου (1744) από τη νόσο πανώλη στη νήσο Λευκάδα. Διήγηση του γεωργού Μετρίου.
Ο Αγιασμός
Την πρώτη ημέρα κάθε μήνα στην εκκλησία τελείται αγιασμός. Ο αγιασμός αυτός λέγεται μικρός και εκτός από την πρωτομηνιά τελείται και όταν υπάρχει κάποια ανάγκη ή ασθένεια.
Ο μεγάλος αγιασμός συνηθίζεται να τελείται δύο φορές το χρόνο. Μία φορά το απόγευμα της παραμονής των Φώτων (ο οποίος είναι εις τύπον του βαπτίσματος του Ιωάννη, γι’ αυτό και γίνεται ταπεινά) και μία φορά την ημέρα των Φώτων (ο οποίος είναι εις τύπον του βαπτίσματος του Κυρίου –σύμφωνα με τον Γάζης Παΐσιο-και γι’ αυτό γίνεται μετά παρρησίας και προπομπής (επισημότητας).
Ιούνιος
Ο Ιούνιος έχει λάβει το όνομά του –σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη– από τη λατινική λέξη Juno, που ήταν ένα από τα ονόματα της θεάς Ήρας. Κατ’ άλλους, ο Ιούνιος πήρε το όνομά του από τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο, τον πρώτο ύπατο της Ρώμης (510 π.Χ.).
Κατά το μήνα αυτό, που αντιστοιχούσε στον τέταρτο του ρωμαϊκού ημερολογίου, ετιμάτο η Ήρα με τελετές στην αρχαία Ρώμη. Στις 14 Ιουνίου οι γυναίκες της Ρώμης γιόρταζαν τα Matralia, εορτή της Λευκοθέας, θεά της πρωίας.
Η ρωμαϊκή Σύγκλητος επιχείρησε να μετονομάσει τον Ιούνιο σε Γερμανικό, ονομασία η οποία όμως δεν επικράτησε.
Οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι είχαν υιοθετήσει το σεληνιακό ημερολόγιο, είχαν εναλλάξ από είκοσι εννέα ή τριάντα ημέρες για δώδεκα μήνες. Ο χρόνος τους άρχιζε στις 21 Ιουνίου, κατά το μήνα Σκυροφορίωνα.
Ο Ιούνιος στη λαογραφία
Ο λαός τον αποκαλεί και θεριστή (μήνας του θερισμού) αλλά και Αϊγιαννίτη, επειδή στις 24 Ιουνίου εορτάζεται το γενέθλιο του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού. Σε ορισμένες περιοχές έχει τοπικές ονομασίες που συνδέονται με τα προϊόντα που παράγονται ανά περιοχή. Στην Πάρο ονομάζεται και Ρινιαστής, στην Άνδρο Ορνιαστής (ονομασίες που συνδέονται με τη γονιμοποίηση των άγριων συκιών ερινεούς ή ορνούς, καρπούς άγριας συκιάς). Στα Γρεβενά ονομάζεται Κερασάρης, επειδή τότε ωριμάζουν τα κεράσια.
Στις 21 Ιουνίου συμβαίνει η θερινή τροπή του ήλιου, έχουμε δηλαδή ένα από τα τέσσερα καθοριστικά σημεία της εναλλαγής των εποχών, το θερινό ηλιοστάσιο ή λιοτρόπι, όπως το έλεγε ο λαός. Η ημέρα αυτή είναι η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου.
Ο Ιούνιος είναι ο δέκατος μήνας του εκκλησιαστικού ημερολογίου και έκτος του ισχύοντος Γρηγοριανού ημερολογίου. Αντιστοιχεί κατά το ήμισυ με τον Θαργηλιώνα και τον Σκιροφοριώνα των Αθηναίων και τον τέταρτο του ρωμαϊκού ημερολογίου.
- Τα στοιχεία είναι από το βιβλίο «Ελληνισμός και Ορθοδοξία» – Εκδόσεις PLS
