«Καλό ταξίδι» στον πραξικοπηματία Στυλιανό Παττακό, λέει μέσα από την προσωπική της σελίδα στο Facebook η σύζυγος του βασανισμένου από την Χούντα, Ανδρέα Λεντάκη, σημειώνοντας ότι «δεν ξεχνούμε, αλλά συγχωρούμε».
Η Φωτεινή Λεντάκη στην ανάρτησή της θυμίζει τα λόγια του συζύγου της στη Βουλή για τους πραξικοπηματίες και σημειώνει «μην διανοηθεί κανείς να μου την πέσει ως “αντιστασιακός” ή αριστερός, γιατί όπως έλεγε ο Ανδρέας Λεντάκης. “Εάν είχαν κάνει αληθινά αντίσταση οι μισοί από όσους παριστάνουν τους αντιστασιακούς, η δικτατορία δεν θα είχε αντέξει ούτε επτά μέρες, όχι επτά χρόνια”….Τέρμα με τις υποκρισίες και τους τσάμπα αντιστασιακούς!».
Το μήνυμά της στο Facebook
«Ένας συνεπής με τις αρχές του στρατοκράτης ήταν. Απόδειξη ότι πέθανε λίγες ώρες μετά την διάρρηξη, που του έκλεψαν το μετάλλιο ανδρείας.
Στο πνεύμα που μίλησε γι’ αυτούς ο Ανδρέας Λεντάκης στην Βουλή, άγρια βασανισθείς μέχρις και εικονικής εκτέλεσης από την χούντα, αλλά με μεγαλείο ψυχής, ότι “η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από μερικούς υπερήλικες -είχαν περάσει τα 85- ούτε είναι εκδικητική” και πρότεινε την αποφυλάκιση τους, εγώ θα πω καλό ταξίδι! Δεν ξεχνούμε, αλλά συγχωρούμε είναι το μόττο των γνήσια δημοκρατικών ανθρώπων! Και μην διανοηθεί κανείς να μου την πέσει ως “αντιστασιακός” ή αριστερός, γιατί όπως έλεγε ο Ανδρέας Λεντάκης. “Εάν είχαν κάνει αληθινά αντίσταση οι μισοί από όσους παριστάνουν τους αντιστασιακούς, η δικτατορία δεν θα είχε αντέξει ούτε επτά μέρες, όχι επτά χρόνια”….Τέρμα με τις υποκρισίες και τους τσάμπα αντιστασιακούς!»
ΠΑΤΤΑΚΟΣ, ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Αποφυλακίσθηκε για λόγους υγείας το 1990, σε ηλικία 78 ετών, αλλά έζησε άλλα 26 χρόνια ακόμα. Υποβιβάστηκε στην τάξη του απλού στρατιώτη, χωρίς καμία σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και έζησε με ελάχιστα χρήματα μετά τον Ιούλιο του 1974 από δωρεές και μικρές ενισχύσεις τόσο στη φυλακή του Κορυδαλλού (όπου σφουγγάριζε για λόγους «χριστιανικής ταπείνωσης και μετάνοιας» τα κελιά των άλλων πραξικοπηματιών) έως τον θάνατό του.
Κυκλοφορούσε ελεύθερα, χωρίς αστυνομικής προστασία με επισκέψεις και φιλοξενίες σε παλαιούς του φίλους ,θαυμαστές και νοσταλγούς. Μετά το θάνατο της συζύγου του ζούσε έγκλειστος σχεδόν στο σπίτι του στα Άνω Πατήσια, με τη φροντίδα των θυγατέρων και των γαμπρών του. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας του γήρατος και ήταν, συνεχώς κατάκοιτος και κοιμώμενος, όπως και τη ημέρα της ένοπλης ληστείας στην κατοικία του,(δύο ημέρες πριν το θάνατο του)που δεν αντελήφθηκε τελικά.
Σε ηλικία 104 ετών έφυγε από τη ζωή ο μακροβιότερος από τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος και της 7χρονης δικτατορίας στην Ελλάδα, Στυλιανός Παττακός.
Σύμφωνα με πληροφορίες η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη στην Αγία Παρασκευή Ρεθύμνου, που ήταν και ο τόπος καταγωγής του. Η κηδεία του Στυλιανού Παττακού θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Δύο ημέρες νωρίτερα, είχε γίνει στόχος ληστών καθώς τα ξημερώματα της Πέμπτης άγνωστοι εισέβαλαν στη μονοκατοικία όπου διέμενε στα Πατήσια και έκλεψαν κοσμήματα, συλλεκτικά νομίσματα και αναμνηστικά μετάλλια. Ο ίδιος δεν αντιλήφθηκε το περιστατικό καθώς κοιμόταν.
Ο Στυλιανός Παττακός ήταν ο πιο σημαντικός κρίκος στο Απριλιανό πραξικόπημα του 1967. Ήταν εκείνος που κατέβασε τα τανκς στην Αθήνα που ανέτρεψαν τη Δημοκρατία. Κατά την επταετή στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών (1967-71) και Α΄ αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης (1971-73). Μετά την πτώση της δικτατορίας κρίθηκε ένοχος στάσης και εσχάτης προδοσίας για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα και καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Αποφυλακίστηκε το Σεπτέμβριο του 1990, για λόγους υγείας.
Στον απολογισμό της ζωής του εξακολουθούσε να επιμένει στην «αθώα» εκδοχή των γεγονότων και ισχυριζόταν ότι οι πολιτικοί ηγέτες που συνελήφθησαν αμέσως μετά το πραξικόπημα, φυλακίσθηκαν σε «αριστοκρατικές» συνθήκες στο Πικέρμι. Γενικώς, εθεωρείτο, αν και μεγαλύτερος σε βαθμός από τους δύο συνταγματάρχες Παπαδόπουλο και Μακαρέζο, μάλλον η γραφική και ελαφρά πλευρά τη δικτατορίας. Φανατικός και σκληρός αλλά περισσότερο στα λόγια, αν και συνυπεύθυνος για την κατάλυση των ελευθεριών των Ελλήνων, τα βασανιστήρια και τις δοκιμασίες.
Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1912 στην Αγία Παρασκευή της επαρχίας Αμαρίου του νομού Ρεθύμνου στην Κρήτη. Ο ίδιος ισχυρίστηκε πως καταγόταν από κλάδο της βυζαντινής οικογένειας των Σκορδιλών. Φοίτησε αρχικά στις Σχολές Υπαξιωματικών και εισήλθε στην Σχολή Ευελπίδων το 1934, απ’ όπου αποφοίτησε το 1937 με το βαθμό του ανθυπιλάρχου (ανθυπολοχαγού Ιππικού).
Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως διοικητής ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Όμηρος». Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο ως διοικητής της ίλης αρμάτων μάχης Κένταυρος σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ελλάδας και παρασημοφορήθηκε με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς, δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων καθώς και με όλα τα προβλεπόμενα σε καιρό ειρήνης μετάλλια και παράσημα. Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Πολέμου και κατάφερε να φτάσει μέχρι τον βαθμό του ταξιάρχου, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση τεθωρακισμένων με έδρα στου Γουδή. Αποτάχθηκε από τον στρατό όντας Υποστράτηγος.
Ήταν παντρεμένος με την Δήμητρα Νικολαΐδη, κόρη του Νικόλαου Γεωργίου Νικολαΐδη, συμβούλου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες συζύγους Παύλου και Μεϊντάση.
Συμμετοχή στη Χούντα
Ο Παττακός υπήρξε μέλος της τριμελούς ηγετικής ομάδας με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον Νικόλαο Μακαρέζο που πρωτοστάτησε στην εκδήλωση του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967. Ήταν το δεύτερο σημαντικότερο στέλεχος της Χούντας μετά τον Παπαδόπουλο. Τον Απρίλιο του 1967, μετά την εκδήλωση πραξικοπήματος ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών, μέχρι το 1971, οπότε και ανέλαβε αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ως το 1973. Το 1971 με δική του διαταγή έγινε η μεταφορά της πρωτεύουσας της Κρήτης από τα Χανιά στο Ηράκλειο, αν και αργότερα κατηγόρησε τους κατοίκους του Ηρακλείου για αχαριστία επειδή υποστήριζαν το ΠΑΣΟΚ.
Στο επιχειρησιακό κομμάτι του πραξικοπήματος, ο ρόλος του Παττακού ήταν μακράν ο σπουδαιότερος, καθώς, ως διοικητής του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, ήλεγχε τις μονάδες των Τεθωρακισμένων που ήταν απαραίτητες για την κατάληψη της Αττικής. Είχε διοριστεί σ’ αυτή τη θέση το 1966 ως έμπιστος «εθνικόφρων» από την κυβέρνηση των Αποστατών που φοβόταν τη άνοδο της δημοτικότητας του Ανδρέα Παπανδρέου και ήθελε να ελέγχει τις στρατιωτικές δυνάμεις μέσα και γύρω από την Αθήνα «διά παν ενδεχόμενον».
Μετά την πτώση της χούντας Ιωαννίδη, συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1974 και μεταφέρθηκε στην Κέα, ενώ στις 20 Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε. Στη δίκη που ακολούθησε το Πενταμελές Εφετείο υπό την προεδρία του Γιάννη Ντεγιάννη τον έκρινε ένοχο στάσης και εσχάτης προδοσίας και τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη από την πολιτική εξουσία. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 αποφυλακίστηκε «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του» με την υποχρέωση να δίνει το παρόν ανά 15 ημέρες στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του και ανά 5 μήνες στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων.
Παρέμεινε αμετανόητος και ισχυριζόταν ότι η Χούντα έσωσε την Ελλάδα από σχεδιαζόμενη σοσιαλιστική δικτατορία του Ανδρέα Παπανδρέου που θα έβαζε την Ελλάδα στο Ανατολικό Μπλοκ. Επίσης έλεγε ότι η κυβέρνηση τους έβαλε ηλεκτρικό ρεύμα και νερό σε πολλά σπίτια, ότι έκαναν πολλά δημόσια έργα κλπ. Αρνήθηκε κατ’ επανάληψη ότι έγιναν βασανισμοί πολιτικών κρατουμένων επί χούντας, με εξαίρεση τους άγρια βασανισμένους Παναγούλη και τον Μουστακλή για τους οποίους φέρεται να είπε με απίστευτη κυνικότητα και ωμότητα: «Τα ήθελαν και τα έπαθαν»..Κάτι το οποίο όσο ζούσε αμφισβητούσε.
Τρεις ένοπλοι άγνωστοι στις 6 Οκτωβρίου το πρωί εισέβαλαν τα ξημερώματα στη μονοκατοικία όπου διαμένει ένας από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος, ο Στυλιανός Παττακός, στα Πατήσια, και τον λήστεψαν.
=Συγκεκριμένα, στις 4:00, οι άγνωστοι δράστες, που είχαν καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, παραβίασαν την πόρτα της οικίας και αφού ακινητοποίησαν την αλλοδαπή οικιακή βοηθό, πήραν κοσμήματα, συλλεκτικά νομίσματα και αναμνηστικά μετάλλια του Στ. Παττακού, ο οποίος είναι 104 ετών και εκείνη τη στιγμή κοιμόταν.
Αμέσως μετά οι δράστες τράπηκαν σε φυγή, ενώ η αστυνομία ;ανακοίνωσε ότι πραγματοποιεί έρευνες για τον εντοπισμό και τη σύλληψή τους….
Σύζυγος Ανδρέα Λεντάκη για Παττακό: Δεν ξεχνούμε, αλλά συγχωρούμε…
Στο πνεύμα που μίλησε για τους πραξικοπηματίες ο Ανδρέας Λεντάκης, η σύζυγός του Φωτεινή, λέει «καλό ταξίδι» στον Στυλιανό Παττακό
«Καλό ταξίδι» στον πραξικοπηματία Στυλιανό Παττακό, λέει μέσα από την προσωπική της σελίδα στο Facebook η σύζυγος του βασανισμένου από την Χούντα, Ανδρέα Λεντάκη, σημειώνοντας ότι «δεν ξεχνούμε, αλλά συγχωρούμε».
Η Φωτεινή Λεντάκη στην ανάρτησή της θυμίζει τα λόγια του συζύγου της στη Βουλή για τους πραξικοπηματίες και σημειώνει «μην διανοηθεί κανείς να μου την πέσει ως “αντιστασιακός” ή αριστερός, γιατί όπως έλεγε ο Ανδρέας Λεντάκης. “Εάν είχαν κάνει αληθινά αντίσταση οι μισοί από όσους παριστάνουν τους αντιστασιακούς, η δικτατορία δεν θα είχε αντέξει ούτε επτά μέρες, όχι επτά χρόνια”….Τέρμα με τις υποκρισίες και τους τσάμπα αντιστασιακούς!».
Στο πνεύμα που μίλησε γι’ αυτούς ο Ανδρέας Λεντάκης στην Βουλή, άγρια βασανισθείς μέχρις και εικονικής εκτέλεσης από την χούντα, αλλά με μεγαλείο ψυχής, ότι “η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από μερικούς υπερήλικες -είχαν περάσει τα 85- ούτε είναι εκδικητική” και πρότεινε την αποφυλάκιση τους, εγώ θα πω καλό ταξίδι! Δεν ξεχνούμε, αλλά συγχωρούμε είναι το μόττο των γνήσια δημοκρατικών ανθρώπων! Και μην διανοηθεί κανείς να μου την πέσει ως “αντιστασιακός” ή αριστερός, γιατί όπως έλεγε ο Ανδρέας Λεντάκης. “Εάν είχαν κάνει αληθινά αντίσταση οι μισοί από όσους παριστάνουν τους αντιστασιακούς, η δικτατορία δεν θα είχε αντέξει ούτε επτά μέρες, όχι επτά χρόνια”….Τέρμα με τις υποκρισίες και τους τσάμπα αντιστασιακούς!»
